Ik verbaas me er altijd over dat in de culturele sector iedereen achter elkaar aan loopt om subsidieaanvragen in te dienen bij de grote fondsen. Waarom een aanvraag doen bij de grote fondsen, terwijl kleinere, vrijwel onbekende cultuurfondsen, veel meer kansen bieden? Ik pleit ervoor om creatiever te zijn bij het aanvragen van subsidies en fondsen, meer out of the box te denken, én geef je een voorbeeld van een onbekend maar interessant cultuurfonds.
Overvraagde budgetten en frustratie
Het is een periodiek terugkerend ritueel. Organisaties en projecten in de cultuur- en mediasector richten bij subsidieaanvragen hun pijlen op de paar grote cultuurfondsen. Het gevolg: overvraagde budgetten, teleurstelling en frustratie.
Onbekend, maar wél interessant
In Nederland bestaan er, in de slipstream van de grote cultuurfondsen, talloze kleinere onbekende cultuurfondsen.
Het aanbod varieert hierbij van particuliere kunstliefhebbers die een jaarlijks budget beschikbaar stellen tot bijvoorbeeld succesvolle (ex-) ondernemers die jaarlijks substantiële bedragen beschikbaar stellen voor projecten op het gebied van kunst, cultuur en media.
Prakijkcase
Een goed voorbeeld is de situatie bij producenten van films, documentaires en media. Wanneer zo'n projecten door de grotere fondsen is afgewezen volgt veelal een roemloos einde vor het project. Terwijl juist voor zulke projecten er ook steeds meer kleinere fondsen beschikbaar zijn.
Zo weten we vrijwel zeker dat je dit interessante fonds nog niet kent!
